Ukraińskim kobietomMoże wczorajumyła oknabo takie piękne utknęła z dziećmina jakimś nieznanym bała się rodzićsamotnie na ostatnim urodziła przy obcychgdzieś tam na stacji plecakiem pełnym goryczyi z kotem w torbie na brzuchubłąkała się cztery dobybez czapki i bez jak los walizki bez żalu porzucają przy drodzez nadzieją, że im i dzieciomktoś z dobrym sercem matki, staruszkiprzed wojną szukają schronieniaa łez pełne ich oczywzruszają ludzkie sumienia...Obrazy niebaBłękity i złote pasmawiatr chmurom krągłościzazdrościRaz słońca raz księżyca tarczapęknięcia w ponurej jak wiązki laserałuk tęczy nad lasudachemnad polem się niebo rozwierajak brama do podróży w zimne czy w ogniu całeczy wiatrem z północy szarpanerozdarte jak światłow pryzmacieza roje i pomarańczeszarości odcienie bladejak szkiełka w misternejmozaiceobłoków białych armady...DRZEWAChylą ku ziemiswój koronny majestatzłorzecząc wichromz którymimuszą się braćza gościnnekorzeniamiw głąb ziemi wrytesiłą padajązmęczone trwaniemna przekór żywiołomi walkąo każdy konaro kolejny ich przemijaale uśpione w zieminasiona czekają na iskrę życiaktóra da początek nowym płucom od życiaKażdy dzień życiajak prezentna progu domupowitaj,uważnie dar tenrozpakuji o nadawcęnie życia,od losu czy z niebadar ten cennyjednako,dzień pełen szansnowych na szczęście,więc go ponuremyśli,rozjaśnij duszęnadzieją,śpiewaj, bo muzykasprawiaże Twoje oczysię prezentod życia dostajeszchwilę każdądoceniaj,z marzeń swychnie rezygnuj,planów śmiałychnie możezaskoczyć -ucieszy lub Ciebiezależy czy dzień swójjak dar cennydobrzerozpakujesz...Z inspiracji przyrodyPo deszczupachnie wiosną i ziemiązieleń trawmężnie struny deszczuza moimi plecamirozgościł sięłuk obłoki białetak gna posinym niebie,jak stada dzikichkoni?Czemu wicherokrutnysam odpocząćnie chcei drzewom spokojubroni?Kto strumykommoc taką dajeże rzekami naglewzbierają,a biel szczytówpopycha lawiną?I kto sprawiaże las się kłaniapustyni,a lodowcom nakazujezginąć?Kto przemieszałjak w tyglupory roku, pogody,błyskawice, słońcei deszcze?I choć świat naszjuż całkiemniemłody,ciągłych zmianpragniejeszcze i kałuża toczy dla ptaków basen?Trzepot skrzydełmłode trawy słychaćburzę nad lasemale pułap chmurjuż się podnosi...WigiliaPrzychodzi raz w rokui zmywabrudy za uszamipopiół pod stopamikrew na raz w rokui oddalaserca niepokojeżycia trudy i znojeprotesty na jak zwyklei pojednaod dawna zwaśnionychz losem pogodzonychateistów z wiernymi...Czy aby na pewno? Za późnona dawne przyjaźniespopielone wspomnieniapogrzebane późnona skarbu szukaniena ukryte spojrzenianieodwzajemnione późnona gry i unikiflirty i drobne kłamstwana pozory, mody i jużzrobić życia rachunekwejrzeć w głąb serca i duszyzobaczyć co ważnei zrobić, co już czas...Koniec lata?Schyłkiem latajesień się skrada,upał sierpnia łagodzi listków pod stopy kaskada,wiatru wycieodbija się latasłonecznik dojrzewa,twarz nabrzmiałą ku ziemi sejmikradzi czy odlecieć,długa drogaprzez ziemie niczyje...Schyłkiem latachłód się skrada,w kotle nocymgły poranne zacznie się jesienna biesiada,dym z ogniskpo polach się snuje...DeszczowoZmokły mi włosy i myśli,cień melodiiprzez szum deszczupróbuje się grzywy posklejał,kwiaty pokrzywstokrotkomkłaniają mi oczy i sercejakoś w deszczutańczyć się nie chce,mokrym stopomdo radości dalekoby zaszalećna ulicy lustra kałużmój parasol zagląda w zachwycie,mokrej duszyjakoś tak smętnie, lirycznie...Drzwi do lasu... Nie broń siękroków nie wstrzymuj,ścieżka samacię w knieję głowęnie broń oczomobrazów,nie daj zmysłompo nie dumny,choć powalony pień omszały,niczym rycerz śpiący z legendy?W górze dzięciołw konarach ukrytyw ptasim trudzieszyfr swój kroczbo za zakrętemujrzysz kurhannad paprocie wyniosły,mrowi szlakwprawdzie śliskijeszcze,lecz nie mrozuto wina -to pierwsze wiosennedeszcze...Bałagan w głowieWkradł mi siędo głowy w mychmyślach wcale źlemi z tym nie bajzel tosymbol wolności?Może wiosny i słońcato wina,że tak w głowiezielono i sielsko?Może inna towszakże przyczyna,że mym myślomtak błogo i lekko?Wszędzie covid,pandemii pogońza AstraZeneką,a mą głową dziśrządzi poezja,Czas jak wariatprzede mną krokusy, tambazie, żonkile,moc kolorówsię z ziemi mnie cieszą beztroskiete dzieciństwasię bałagani w głowie, i w myślachSprytny chochlikgdzieś w duszy jak tu zachowaćpowagę -kiedy z wiosną świat cały flirtuje? 2021 Takie hobby Zbieram i chowam na gorsze dni na średnie stany mego nastroju wszystkie drobiazgi chwile i gesty by nie pognębić siebie do reszty, gdy zblednie słońce i humor pierzchnie hen za horyzont wiatrów i mgieł. Kawa z uśmiechem w porannym słońcu śpiew ptaków i sarny pod lasem, klucz gęsi płynący pogodnym niebem słów dobroć, którą przytulam czasem. Zapach wiosny w drodze do pracy, uśmiech pani mijanej codziennie, ciepło rozmów o wartościach niezmiennych, krzyk bażanta na spacerze za miastem. Zbieram, chowam jak skarb bezcenny, czasem uszczknę coś w dzień ponury, aby nieba mojej wyobraźni nie zasnuły czarne, chandry pełne chmury.... ZimowoZszadział zimowy krajobrazw mrozie stycznia zastygły oddechymgła bezdenna ulice wyludniaczas spowalnia leniwy, u drzew gałęzieaż im bieli zazdroszczą Anioły,mglisty woal otula mnie zwiewnieaz znikają humory i tak idę aleja zszadziałąa mój oddech z mgłą się jednoczywidok wokół czyni mnie oniemiałązima pięknem oślepia me kajetNie mam wenyDo pisania wierszyMój kajet ostatnio Przepełnia mnieSzczęścieA nie tego szukają ze mnie bardNi piewcaLecz czasamiCoś się plącze po duszy. Ale jak tu rymowaćOd sercaKiedy wenieOklapły uszy…Lament wróblaWitam piękniePanie wróbluCóż za rwetesCo za gwałt,Że z impetemNa gałęziPan tak siadł?Na gałęziW liści mrowiu tak pan czekaW pogotowiuA ja stoję zadziwiona,Jakiż rwetesJaki z żonąCoś strasznego?Gniazdo spadłoZniszczył kotMoże pomóc?W razie czegośpieszę chętnieW dzień i w rozumiemTo małolatW piórka strojnyWprawdzie licheLecz odważnie Stroszy puch,Samodzielnie dom opuściłChce już lataćPtasi spokojnie,Już powracaSkacze śmiałoDrobiąc krokSłysząc rwetes wśród gałęziBez problemuZnalazł trop…Do wiewiórki Droga pani, Czy się godzi Czy to ładnie Przeskakiwać Po gałęziach Tak przykładnie? Ruda kitą Nas zapraszać Na spacery Wodzić za nos I orzechy z rąk Podbierać? My jak słonie Podążamy ociężale, Pani skacze Niknie w trawie Tak zuchwale I choć pani O to wcale nie zabiega Zanosimy jej daninę, Bo potrzeba – Nam radości, Dzieciom czystej uciechy Z tego tylko By dać Rudej orzechy… W Gdańsku NagleWbrew nadziei –Zgasła z oczuWylał się rzeką,Stanął czas –Wśród tłumówZgęstniał końcunabrzmiało oburzenie,by zawisnąćnad tłumemjednym i mocnymDOŚĆ! W biegu Przebiegam między deszczamiBy słońcu spojrzeć w oczyPrzebiegam między słowamiBy myślom szansę dać. Przebiegam między ludźmiBy z ich mądrości zaczerpnąćPrzebiegam miedzy dziećmiBy nauczyć się śmiać. Przebiegam między drzewamiBy śpiew ptaków usłyszećPrzebiegam między myślamiBy czasem poddać się ciszy. Zasłuchana... Ptasi koncertukryty gdzieś w drzewachdźwięczne trelerozchylają park się nagle rozśpiewał,aż zadziwił się muzykądąb stary. Gdzieś na stawieswojskie kaczek głosy,w górze słychaćradość skowronka,w krzewach wróbliszczebiot się rozgościł,w trawie wiatrprzygrywa na dzwonkach. Taki koncertto balsam dla duszytakie treleto najmilsza zachwycisz się,czasem wzruszysz,a już smutekna pola umyka... Pocztówka Zapal w sercu światełko,choinkę ubierz niewielką,na usta uśmiech przywołaj,kolędę zanuć wesołą. By smutki odeszły wszelkieniech miłość dźwięczy w dzwoneczkach,prezenty niech oko radują,choroby nastroju nie psują... Za miastem... Wyżółcone rzepakiemrozpostarte bezkresemkłosem falujące-pola ramiona wierzb wtulone,makiem i chabremw swojski nie spojrzysz,wzrok zatapiaszaż po horyzont,jak w strofach Wieszcza... Powietrzem rozedrganeskowronkiem śpiewnepo polsku gościnne-pola tętniące,chlebem raz spojrzysz-wzrokiem tęsknisz,obrazem wracaszdo tych pólmalowanychjak w strofach Wieszcza... Przytul do serca Przytul do sercasmutkiniech się w ciepleTwej dobrociogrzeją. Przytul do sercazwątpienieniech się karmiTwą niesłabnącąnadzieją. Przytul do sercapośpiechniech lenistwemsię błogimnasyci. Przytul do sercamarzenia,podsłuchajnajskrytsze swemyśli. Przytul do sercabliźniegouczuciomdaj wyraznamiętny. Przytul do sercaświat całyniech siędobrą energiąnapełni. Serdecznie Gdy serdeczność z Wamido stołu zasiądziea blask świec roztoczy swą moc,łza wzruszenia gdzieśmiędzy rzęsami pobłądzi,serce ciepło ogarnie w tę noc -spójrzcie proszę na to miejsceprzy stole, które czekana gościa z talerzemi pomyślcie przez chwilęo autorce tych wersówco życzenia wysyła Wam szczerze:DOBRYCH MYŚLI I PROSTYCH RADOŚCI,ZDROWIA CO DAJE MOC,TOWARZYSTWA PRZEMIŁYCH GOŚCI,NIESPODZIANEK OD ŻYCIA CO W SYLWESTRA LUB ŚPIJCIE,COKOLWIEK PODPOWIE WAM DUSZA,LECZ NOWYCH SZANS NIE PRZEGAPCIE,NI CHWIL, KTÓRE SERCE PORUSZĄ. Na nadchodzący 2018 Obyśmy zdrowi byli,Oby ubyło nam trosk,Obyśmy miło spędziliSylwestra i Nowy Rok . Niechaj pod nasze dachySpokój z radością zawita,A dobroć dla świata i ludziRozjaśni nasze oblicza. Obyśmy w kolejnym rokuCieszyć się mogli nadzieją,Że wróci nam dobra energiaI uda się spełnić marzenia. Koncert organowy Twardość ławkiniegościnnąlekceważę byza dźwiękiemorganów na mniekolorowe witraże,z mroku kruchtyPielgrzymz czcią zerkana dźwięków i wzruszeńcała jestemSymfonią lub akordówrozrywa mi duszęlewituję pod kopułą, doznaniafalą dreszczyspadają,a koncertu finałprzedwczesny,błądzęwzrokiem po salipustawej –dokąd wszyscyNagle odeszli? Toast W kielichu kruchymJak skrzydło motylaBlask słońcaSię w winie dopijemySłodycz ostatniąDzień naszdobiegnie przegadamyMyśli i słowaGwiazdami nocsię szkła zimnegoJak lód w kielichuPrzyłóż swe pośród nocyW moich oczachUjrzyszJutrzejsze słońce…. Bliskość Daj mi rękęniech jej ciepłodo serca głęboko mi ustaniech ich smakznów zmysły moje swe oczyna chwilową niepewnośćmojego mi siebie -nasze ciała wszak tęskniąza sobą z oddali. Przedświątecznie Zaproś słońce do okieni radości w sercu miejsce obrażaj sięna wiatru gwizd i mżawki szept odwracaj oczu od nieba błękitusplamionego chmur się w ptaków śpiew,w ich pieśń,która zimę kwiatów w wazonie i kartkiod tych, którzy nigdy nie zapominająsprawią, że nawetw najbardziej ponury dzieńpoczujesz sie odświętnie... Rozmarzyłam się zimowo Zszadział zimowy krajobraz,w mrozie stycznia zastygły oddechy,mgła bezdenna ulice wyludnia,czas spowalnia leniwy, bezwietrzny. Aksamitne u drzew gałęzie,aż im bieli zazdroszczą woal otula mnie zwiewnie,aż znikają humory i zmory. Gdy tak idę aleją zszadziałąa mój oddech z mgłą się jednoczy,widok wokół czyni mnie oniemiałą,zima pięknem oślepia me oczy. Mój Walenty Mój Walentyaureoli nie ma,czasem nawetrogi mu kupuje mi różw bukietach,nie gada wierszemni dniem, ni nocą. Mój Walentyplacek upieczebardzo chętniezakupy gestemmnie wesprze,bym nie dawałasię złemu losowi. Mój Walentyjest czuły gdy trzebai herbatkęnie proszony na rękachnie nosi mnie wcale,przy nim zawszeczuję się KOBIETĄ.... Mężowi Gdybyś kupiłNajpiękniejsze kwiatyI korale jak wino czerwone…Gdybyś strofNajpiękniejszych użyłI nazywał najwspanialszą żoną…To zamienięTe wszystkie hołdyCzy należne nie wiem,Na słów kilkaProstych lecz ciepłych:Połóż się i odpocznij… Listopadowe pielgrzymowanie Ten samcoroczny rytuałzniczowe nagrobnacmentarne rozpamiętywanie. Ten samw sercu ból rozłąki,tęsknoty wszechpanowaniei niemepod niebem smutkuz bliskimi obcowanie. Ta samałuna wieczornato samo dusz wspominanie,lecz prośbao spokój daremna,znów próżne oczekiwanie.... Upał jesienią Miała być złota jesieńi mgły i grzybów sznury,feeria barw w gasnącym lesie,smak zaklętyw aksamit konfitury. Miały być chłodne wieczoryi spacery w kurhanach liści,lampka wina,w piecu ogień wesoły,a na niebieptasich odlotów pieśni. A tu aury psikus i figai hiszpańskie upały na skwarneo poranku przybywa,natchnienia brakuje poetom. Schronienie Pod mokrą skałąjedność oddechówciał bliskośćrąk ciepłoOczekiwaniew niemym zachwycieaż wygrzmi siłąoślepi błyskiemBurzaktórej z namipo drodze. Anielska polanka Na anielskiej polanieludzie jak Aniołypiknik urządzają,festyn dusz wesołych. Na anielskiej polaniedobrych dusz tysiącetańczą taniec anielskijak motyle na łące. Na anielskiej polaniesłychać śpiewy anielskie,śmiechu wibrowanieobrazki wręcz sielskie. Na anielską polanęnietrudno sie dostać -serce trzeba mieć szczere,dobrym uczynkom sprostać... Majówka przy kominku Majówka od lasuSię zbliżaZ nią sarenkaZagląda do żaruDogląda w kominkuDo GabrysiWciąż mruga ogniaPieści im stopy,Pies TeodorMerda radośnieDoglądają kartofliW popieleA apetyt na miłośćWciąż rośnie…. SERCEM SercemDo mnie przemawiajCiepłem dłoniŁzą wzruszeniaCo się w oku mnie przemawiajNiechaj nocMa twoje ramionaI mnie przemawiajSłów poezjąNiech wpół skrzydłaSpokój zawiśnieNad mnie przemawiajUst tęsknotąNiech w niebieNikogo nie będziePoza nami. Z wiosną mi po drodze Dzisiajmi z wiosną po drodzechociażporanki mroźneDziś siędo słońca uśmiechamotwartajestem na wiosnę. Chociażżonkile w wazonieledwobudzą się z pąkówjednakjuż żywię nadziejęna kwietnedywany na łąkach. Bo kosyi szpaki wspólniedo słońcawskazują mi drogęzdążającza śpiewem ptakówjest mi dziśz wiosną po drodze. Łabędzie szelest skrzydełmnie musnął o włos,białe szyjejak strzały pomknęły... gdzieś znad stawuuleciał ich głos,ponad łąkąwe mgle zniknęły... a ja stojącpośrodku przedwiośniagłowę w góręzdumiona zadzieram... że tak bliskoniemal o kroktajemnicy naturydotknęłam... Powitanie Chlebem cię witamI dobrym słowemPogodną twarząI sercem błogimNie chcę zbyt wieleBy tylko przeżyćTych godzin paręBez większego trudu. Chlebem cię witamUśmiechem pozdrawiamNawet gdy mrocznoI chłód na dworzeNie chcę zbyt wieleTylko usłyszećMiędzy drzewamiWiatru melodię. Chlebem cię witamZapachem kawyRozmową błahąSpokojem niezmiennymNie chcę zbyt wieleJak tylko poczućDuszy swej lekkośćMÓJ DNIU CODZIENNY … czasem... czasemprzygasam jak płomieńczasamiciepło fotela mnie kusiczasemmam skrzydła jak motylczasamimi lekko na duszyczasemmam nos na kwintęczasaminerw każdy pod skórą uwieraczasemw marzenia odpłynęczasamiświat mi ramiona otwieraczasempytam jak długo jeszczeżycie moje z prądem popłynieczasamizatrzymam się w bieguby się przyjrzeć ulotnej chwili... Świt Poprzez szarośćdzień wymyka sięz nocy majaczyświatłość,nieśpiesznie przedmrokiem krocząc. Na granicyświatła i cieniaostatniesmugi nocynikną gdzieśmiędzy drzewami. Znad horyzontujuż dzieńwychyla sięcoraz to śmielej. Już nie ma odwrotu! W mojej głowie Mam w głowietaką szufladkęktórą nastrójczasami uchylai wypuszczana światukradkiemmyśli lekkiejak skrzydłomotyla Mam w głowietaki pokójdrzwi któregonastrójczasem zawieraby tam zamknąćchwile ulotne,parę rymówdla duszywytchnienia... Spacer z Mikołajem Szłam z Mikołajem pod rękę,worek niósł ciężki na plecachi śpiewaliśmy piosenkęo świętach, prezentach i dzieciach. Święta w piosenkach są białe,puch śnieżny sypie się z nieba,święta są zwykle radosne -bo tego ludziom potrzeba. Prezenty w piosenkach są cudnena miarę marzeń i życzeń,prezenty przynosi Mikołaj,powodem bywają do wzruszeń. W piosenkach dzieci się ciesząze śniegu, świąt i choinekpod nimi podarki znajdądla chłopców i dla dziewczynek. Szłam z Mikołajem pod rękęa worek lekki się było prezentyna progach domów zostawiać... Jak wygląda poeta? Piszesz wiersze?Co ty powiesz?A nie wyglądasz!Jak wyglądać zatempowinien poeta?Czy oczy ma zamglone,powieki półprzymknięte,Czy żywi się mrzonkamii brzydzi go etat? Piszesz wiersze?A o czym?Czy dziś jest czasna to właściwy?A czy poezja kiedyśmiała dobry czas?Piszesz wiersze?Dla kogo?Sama powiedz:czy wiersze są dla mas? Jeśli nazwieszwierszamimyśli natłok i uczućco okiełznać się dająw słów ciągi,a poeta wyglądem swoimnie zachwycito poetów spotkaszna ulicy... Piszę wierszebo myśli gdzieśz głowy płynące,serce w rymyczasami wiersze ichoć przecieżnie jestem poetkąmiewam takżeprzebłyski natchnienia. Taniec liści Tańczyłam z liśćmi na wietrzewiatr liście mi wplatał we włosyi tańca tego jak w transiedługo nie miałam dosyć. Tańczyłam z liśćmi na wietrzetwarz odwracając do słońcapijana tańcem i wiatrem,a pląsom nie było końca. Tańczyłam z liśćmi na wietrzestopami burząc kobiercesłońce spać poszło wreszcie,a ja nie dość miałam jeszcze. Tańczyłam z liśćmi na wietrzehołd składając jesieniw głowie jak w barw palecieobraz się w wiersz przemienił... Czas leczy rany Stary czas Dobrodziejlitościwy wielce,ukoi cierpienie,ukołysze serce. Wspomnień dawnych albumyw sepii dla nas zachowaby świadczyły o życiubardziej, niźli słowa. Stary czas patynąpokryje obrazyaby grymas bóluzetrzeć z twojej twarzy. Co było złe -hen oddali,kolory uczuć pozmieniażal obróci w tęsknotę,bukiety zasuszyzostawiniedopowiedzenia... Lecz czasnie bywa okrutny,w pamięci twej zachowabezcenne obrazy,najwłaściwsze słowa. Stary czas Dobrodziejw kufrze swymodnajdziedar pocieszenie,którego tak pragniesz. Anioł zapomnianych Siadł na kamieniu Aniołnad grobem łezkę na kamieniu człowiekoddając się melancholii. W mrok cmentarza odfrunąłAnioł i cicho zapłakałnad opuszczoną mogiłąnie odwiedzaną przez lata. Dusza tam jakaś samotnaczeka na świecy płomień,czeka na okruch pamięci,bo ktoś zapomniał o Niej. Przechodząc obok mogiłyczłowiek przystanął zdumiony,że taka smutna mogiłai też zapłakał wzruszony. Postawił znicz i zapaliłpamięci płomień rozniecił,raduje się Anioł z oddaliradują się Wszyscy Święci. Październik Październik kolorem zachwycababim latem otula jak w sieć pajęcza złapana,o lecie wspominamy z żalem. Grzyby ochoczo pod rękęna leśno-cudnym dywanietańczą w słońcu przepięknie,rudzieją niespodziewanie. Gdzieś przemknie sarna spłoszona,dzik gdzieś grzybiarzy przegoni,pod lasu zielona kopułąunosi się duch melancholii. Kot rudy, zazdroszcząc wiewiórcena drzewa kolumnę się wspina,liść suchy spada na ściółkęzmierzchem szarzeje jedlina... Co powiem jesieni Co dzisiaj powiem jesieniGdy w szparach okiennych świszcze?Co dzisiaj powiem drzewomGubiącym pożółkłe liście?Co dzisiaj powiem wiatromPlączącym włosy i myśli?Co dzisiaj powiem deszczomSiekącym mnie bezlitośnie?Powiem że chyba za wcześnie -Że nie jestem gotowa na jesień. Proste radości pajda chlebaz miodem lipowymzapach kawygdy sen odejść nie chcekoc i książkaw wieczór deszczowyczułe szeptygdy nie dość jeszcze niespodziankajakiś list, wiersz znajomywidok z oknaco dech zapierawspólny czasnieśpiesznie spędzonyna niedzielnychleniwych spacerach lampka winajakieś świece na stoleromantycznakomedia z łzą w okuprosty obiadręką męża zrobionypocałunkiemoddalony niepokój takich prostychradości paręa już słońcezza chmur się wychylaczuły dotykco przywraca wiaręjakże krótkaa jak cenna chwila Sobie na urodziny Wieku swegonie kryję,próżna na tylenie bywam,by wmawiać sobiei innym,że późniejsię urodziłam. Życzenia mojesą skromne -nie mieszam ichz marzeniami,bo mocnostąpam po ziemi,w obłokachbujam czasami. Nie życzciemi więc bogactwaco w głowach ludziomprzewraca,raczej by radośćdawałazwykła, codziennapraca. Nie życzciemi też przyjaciółfałszywychtabuny całe,raczej dobrychsprawdzonychdusz życzliwychparę. Bo jaraczej skromnielub przeciwniez rozmachem,chciałabymszczęśliwie i zdrowopod bezpiecznymbudzić siędachem... Złoto z nieba Deszczwreszcie deszczsznury błyskawicwycie wiatru -boski dar!trzask piorunówtrwoga ptakówwreszcie deszczna udręczoną ziemięna agonię drzewna bezpłodne polana spragnionekoryta rzekzłoto z nieba -życie! Niski stan wód Płynie Wisła leniwiei Polaków zadziwiabo gdy wody ubywarzeka skarby odkrywa... Jakieś sterty żelastwa -istny raj dla złomiarzy,fragment mostu, kolumna,resztki starej Warszawy. Nawet kaczki zdziwionemieliznami wokołoczłapią z wyspy na wyspę,wędkarz puka się w czoło. Suchą stopą próbująna brzeg drugi się dostaćodważniejsi letnicylecz to sprawa nie prosta. Chociaż wody naparstekw rzek królowej tej zacnej,możesz zginąć sromotniew mętnej toni pułapce. Więc choć płynie leniwie,skarby różne odkrywa -nie szukaj na dnie wrażeńwszak człowiek nie ryba. Upalny sierpień Spalone słońcemserce miasta,niemota ptakówdręczonych skwarem. Pragnienie chłoduwe mnie gdzieś wzrastaa żar oddechurośnie nad miarę. I nieba bladośćbezchmurnie smętna,z błękitu w szarośćupał ją zmienia. Spalone słońcemdusza i ciałoz leniwej głowyrym wciąż umyka. Pióro stępionew rozgrzanej dłonipoddać się nie chcewoli człowieka. I muzy bladośćbez krzty natchnienianie obiecujew rymach spełnienia. Bratnie dusze Czy znasztakie słowa,które być możecenniejsze są od ciszy? Czy znasztakie szepty,które tylkomożesz ty usłyszeć? Czy znasztaki dotyk,który ciepłemserce twe rozpali? Czy znasztakie chwile,za którymitęsknisz nawet z oddali? Ja znamtakie słowa, szepty i chwiletaki dotyk,którego wciąż głodna jestem. I pragnęby wybrzmiało znów,tak zbawienne:zostań, dobrze że jesteś! Na targu Pyzate morele,wiśnie sokiem nabrzmiałe,delikatne malinykuszące krwi czerwienią,nieśmiałe papierówki obok porzeczek,co jak klejnoty się mienią. Przywiędły kalafiorprzycupnął w starej skrzynipod jeszcze starszym straganem,dotykam zieleni brokułówsłońcem lipcowym nagrzanych. Marchew z poremi bób z sałatą na zmianęw tan się puściły i pląsy,sałacie wiatr suknię rozwiewa,selerom zaś plącze wąsy. Tyle wokół zapachów,tyle barw, co oko nęcą -wystarczy, że na chwilękroki swe zatrzymasz,wystarczy, że sięgniesz ręką... Witaminowe skarby,sezam warzywnych rozkoszy,owoców przecudne klejnoty,i dla tych, co na dieciei dla tych, co wolą schabowy Muzyka przyrody Czy słyszysz muzykę lasuW gęstwinie drzew ukrytą?Czy słyszysz melodię sercaTęsknotą wielką podszytą? Czy słyszysz muzykę strumieniaW nurcie płynącej wody?Rechot żab na polanie,Pluskanie ryb w jeziorze? Czy słyszysz wśród drzew zaklętyŚpiew ptaków, skrzydeł szemranie,Szum liści poruszanych wiatrem -Słońcu na powitanie? Siądźmy nad brzegiem strumykaPrzyjrzyjmy się otoczakom,Błyskom słońca w potoku,Niebu, drzewom i kwiatom. Siądźmy na skraju lasuWsłuchajmy się w piękno ciszy,W trawach twarz zanurzając,Tętno przyrody usłyszysz. Usłyszysz wszystkie melodieKtóre od wieków powstająW górach, lasach, potokachNa polach i na rozstajach. A gdy głosami naturyDuszę swą wreszcie napełniszOdpędzisz myśli ponure -By wkrótce znowu zatęsknić… Wśród róż Dumne róże w pękatym wazonie,w gęstwie płatków magia zaklęta,nawet słońce w niemym pokłoniehołd oddaje ich pąsowemu pięknu. Gdy w zapachu się cały zanurzysz,zamkniesz oczy porażony ich pięknem,pożeglujesz na planetę tej jednej,by zazdrościć Małemu Księciu. Dumne róże w naczyniu na stole,promień słońca, co ciepłem pieści,chwila szczęścia, co serce nasyca,w uszach pomruk różanej pieśni. Bo tak mało i wiele zarazem:róż pasowych bajeczna symfonia,tajemnica natury zaklętaw obraz kwiatów, co oczy przepełnia. O ogrodach różanych marząctak bym chciała kwiatów naręczestawiać co dzień na stole rano,by cieszyły i oko i serce. Z książką w plecaku Lato czeka z plecakiem,Z książką ciekawą czeka,spakuj ją więc do plecaka,w trasę rusz i nie zwlekaj. Ile jest kwiatów na łąceTyle jest w książkach przygodę na lato,Poczuj oddech przyrody. A kiedy zajdzie słońceLub deszcz Cię w domu zatrzymaTy weźmiesz książkę do ręki,w jej treści wnet się zaczytasz. Bo z książką, jeśli ciekawa,Czas płynie szybko i miło,Z nią czeka Cię taka zabawa,O jakiej Ci się nie śniło… W deszczu Struga za strugąpo gładkiej taflitańczące na szybie krople,struga za strugąw kałuży czeluśćja moknę i świat moknie .Parasol czarnyjak kałuż głębieunoszę nad mokrą głową,wodospad deszczuz dziurawej rynnyzalewa moje za strugąSkąd tyle wodySpada na świat z wysoka?Czy jest to winaTej czarnej chmuryKtóra przed słońcem umyka?Czy też z konwiamiOgrodów aniołyDo pracy się przykładająI całą ZiemięZ krańca po kraniecObficie podlewają? W truskawkowym niebie W truskawkowym niebierozkoszy bez liku,truskawkowy aniołskarby ma w przepyszny placeki cudowny koktajlz truskawek galaretka,z goździkami truskawkowym niebiewszystko nam smakuje,nic nas nie utuczyi nic nie aniołgościom swym dogadza,na ucztę zaprasza,desery wybrać z truskawekw tej dziwnej cukiernigdzie anioł zapraszabyśmy wszystko zjedli?Truskawkowe chmuryw truskawkowym niebieniosą biel śmietanyna deser dla Ciebie. Pozory w ciszy której nie słychaćszum wiatru cichniemiędzy drzewami w świetle którego nie widaćpromień słońca umieragdzieś za chmurami w nurcie który nie płyniekropla wody nikniepomiędzy skałami w miłości której szukaszginą uczuciapomiędzy słowami w smutku którego nie czujeszrodzą się łzypod powiekami Gdybym... Gdybymumiała się modlićnie prosiłabym o nicbo prośby medaremnebo nie wiemdo kogo się modlić Gdybymumiała się modlićnie wzniosłabymoczu do niebaniebiosa wszak za wysokonie tegomi teraz potrzeba Gdybymumiała się modlićmówiłabym prosto z sercamodlitewnikinie dla mnienie chcę być słownymbluźniercą Gdybymumiała się modlićszukałabym słóww górach lub drzewachsłuchałabymśpiewu strumykauderzeń fal o brzegi A że nie umiemsię modlići składać rąk w podzięceprzeto oddajęna dłoniotwarte, naiwne serce... Nie czekaj nie czekajna podpowiedź wróżkina czas najwyższyna porę właściwąnie czekajna lepszą pogodęna słońceserce na dłonina łut szczęścianie czekajna drugą szansę od losuna nowa drogęna lepszą płacęna buty wygodnenie czekajna zaproszenie od światana list w butelcena życie w lepszych czasachna powodzenienie czekajna to co ci pisaneaż dni się same wypełniąna nowa tęczęna niebieco zjawia sięzawsze po deszczunie czekajna wyciągniętą rękęna oczy w ciebie wpatrzonena drżenie głosuna motyle w brzuchunie czekajw oknie stojąc samotniewyglądasz próżnonatchnieniaotwórz okno na ościeżnie czekajgdzieś tam wiedzie drogado marzeń twychspełnienia... Mam apetyt Mam apetytna zachód słońcaszum strumieniamiędzy skałamina wędrówkę w nieznanebez końcaścieżkę w lesiewydeptaną stopami. Mam apetytna świerszczy graniewiatr we włosachpłuca pełne tlenuna bezkresne szczytemwędrowaniena zapach wody w jeziorachi ziemi. Mam apetytna rozgrzane łąkiz owadamiktóre kwiecia szukająna liczenie kropeku biedronkina konwalie, któretylko w maju. Mam apetytna zagadkę rozstajówi kapliczek przydrożnychpięknoi na niebousiane gwiazdamibladość śwituziemi stygnącejtętno. Głodna jestemwrażeń i wzruszeńi zachwytunad pięknem przyrodykrok za krokiemby dotrzeć tamgdzie bije serceturystycznej przygody. ***otozjawiasz sięniespodziewaniezdradziecko uderzaszi celnieciasno głowę objąwszykońcaczekam daremnie powracasznocą, nad ranemgdy świtw okna zaglądai nawetgdy łzę uronięzostajeszbezwzględny do końca koloromgłębię odbieraszdo życia chęć i entuzjazmtrwaszprzy mnienawet gdy nie chcętumani mnietwa zjadliwa furia kim jesteś?Bólemktórego sensunie staram siępoznać, zrozumiećbędziesz ze mną,zostanieszjak długo jeszcze? Od czasem do zawsze czasem nie trzeba wiele,ciepła dłońktóra Twojej dotyka,w gęstwie włosówpalców grzebień znajomy,uśmiech przy kawie,żart bez ironii czasem nie trzeba słówby zapewnićże wciąż masz wsparcie,ramię w ramięserce przy sercui chcesz krzyczeć do chwili:trwaj ze mną na wieczność czasem gdy dzień Twójmarnysens życia zapodział sięw kącieramieniem otoczy lub słowemdo serca przygarniecodzienność zawsze u Twego bokuobecność krzepiącaniezmiennanawet gdy milczyto wspólniemilczy się Wam nawetraźniej Tulipany i karp Co mają kwiaty do rybynikt raczej nigdy nie zgadnie,nawet gdy długim myśleniemrozpali swą wyobraźnię. Co łączy pęk tulipanówz karpiem, co w stawie pływa?Radość- którą sprawiajągdy prostych radości ubywa. Kwiaty sąsiad przynosi,na działce u niego rosną,żonkile i tulipany,Przepiękne symbole wiosny. Karpia złowił znajomyco lubi wędkę leczy nerwy zszargane,rybom się dał zauroczyć. Obaj - znajomy z sąsiademuczynek dobry zrobilii obaj do domu megopodarki swe przytaszczyli. I oczy moje radująkwiaty co piękna symbolem,a zdrowia przybędzie i siłyod karpia, co leży na stole... Babcia Stefania Moja babcia miała dobre oczy,miękkie dłonie i policzki rumiane,szczere serce, które w dzień i w nocybyło stale o coś zatroskane. Czy rodzina czy w potrzebie sąsiadkazawsze uśmiech miała na twarzyI trzymając dziadka za rękęo przeszłości lubiła pogwarzyć. Chciała uczyć się, w szkole pracowaćlecz zły los wybrał marzeniach mówiła z żalem,nie poddając się jednak rozpaczy. Moja babcia Stefania niezłomnapracowała ponad siły nocami,by pokonać choroby i biedęszyła ludziom piękne ubrania. Sama skromna, mydłem pachnąca,dobrym słowem umiała dla każdego brzdącamiała zawsze w specjalnej szufladzie. Trudne życie, choroby i biedanie zgasiły żaru w Jej odeszła jak Anioł do nieba,pozostała jedynie tęsknota. W noc Sylwestrową W noc Sylwestrową niechaj rozbrzmiewapochwała życia w każdej postaci,niechaj radości w sercach przybywa,niech się weselą biedni i bogaci. Bo nikt nie zgadnie ani nie przeczuwaco skrywa los pod dachem zwyciężasz, czasem się przegrywa,dobro ze złem się ciągle przeplata. W ostatnią noc roku staregonie róbmy planów ani wstecz nie patrzmy,bądźmy wytrwali w dążeniu do tego,by iść za głosem swych pasji. Bo czy rok nowy czy stary jeszczeniechaj nie słabnie chęć tworzenia,czynienia świata wokół lepszym-pasja marzenia w czyn zamienia. Niechaj rok nowy marzenia uskrzydli,a stary rok doda odwagi,byśmy wytrwali na drodze do celui nigdy się nie poddawali. Bez słów Jednym słowem można zgasić nadziejęJednym słowem można wiarę zranią lub duszę rozgrzejąSłowa radość niosą lub smutek. Choćbyś zebrał całe bogactwosłów przecudnych, prawdziwe klejnoty,nie podsycisz uczuć, gdy gasną,nie zagłuszysz rosnącej tęsknoty. Kiedy miłość zaklęta w słowanie odnajdziesz w niej iskry niekiedy, gdy słowa przyblednątlą się jeszcze o czułości marzenia. Bo nie słowem się miłość mierzy,wiele słów zapisano, szczerość słowa nikt już nie wierzy,błahych przysiąg nikt nie pamięta. Kiedy słowa nic już nie znacząnie powtarzaj banałów i okiem niewiele zobaczysz,patrząc sercem, odnajdziesz wszystko: dawną czułość w dotyk zaklętą,oczu blask, ust smak w pocałunkuzapach włosów, ramiona co tęskniąza bliskością wzajemną, namiętną. Tylko wtedy, kiedy odnajdzieszślad chwili, za którą oddałbyś życie,stwierdzisz pewnie, że było wartoto wspomnienie trzymać w ukryciu. Straszny Internauta Cichy, spokojny, nie wadzi nikomuW swoim laptopie ma cały wychodzić nie musi z domuA każdy w Sieci to jego brat. Bloguje, ściąga, klika na lajkiOd Naszej klasy po gwiazdy, koleżanki –On ciągle nowych kontaktów szuka. Nie wie czy dzień to, czy noc ciemnaGłodu nie czuje ni na żywo z nim daremny,Zużyte myszki na nowe zmienia. Zakupy w Sieci i tam miłość,Gry on-line, w tablecie mu dotyk rąk, zażyłość-Życie w realu go nie wciąga. Gryzie palce i złorzeczyJeśli czasem prądu odcięty jest od Sieci-Cały świat jest mu nie w smak. Lecz zostawić czasem przyjdzieDomu bezpiecznego na świat wyjdzie,By do nowych ruszyć wyzwań. To rozmową chce go męczyćWielobarwny, gwarny tłum,Lub tez doznaniami dręczyUlicznego ruchu szum. Bez smartfona, bez laptopa,Gdy nieznany jest mu cel,Wciąż po mieście on się miotaBo jak sprawdzić, gdzie co jest? Gdzie bankomat jest, gdzie poczta,Gdzie na tramwaj bilet kupić?Jak dojechać z placu, rondaDo urzędu, do mamusi ? Nagle patrzy gdzieś na ławceBratnia dusza sobie siedzi,W uszach z kablem ma słuchawkiI pod nosem coś tam bredzi. GPS-a mu użyczyłBy azymut wziąć na dom-Nie pochwali się nikomu,Że bezradnie błądził wciąż. Internauci wszystkich krajów!Apel taki do Was mam:Zmieńcie szybko obyczaje,Bo szaleństwo grozi Wam. Spóźniona wiosna Samotny rower w śniegowej zaspieRdzewieją wrotki na strychu,Nie chce się wiośnie kolorem zakwitnąć,Pławi się w białym przepychu. Nosy na kwintę spuszczone smętnie,Słońce na niebie bezwstydnie ogrodów, gdzie nawet krokusWyjść na świat nie próbuje. Klucze gęsi widziane wysokoZmieniają kierunek podróży,Bo jak tu sfrunąć ochoczo z obłoków-By taplać się w brudnej kałuży? Bociany remont gniazd odłożyły,Żab tłustych pod lodem szukają,Zające polne też się zdziwiły,Że taka zimna Wielkanoc. Kwiecień przekroczył gościnne progiWiosny, co czeka za rogiem,Lecz zima jeszcze pokazała rogiI straszy nieba ołowiem. Zmartwychwstał bałwan w lodowej szacie,Mróz ścina wiosenne dni pełniejsze i trochę jaśniej,Czekanie na wiosnę się dłuży. Lecz nie miej żalu, wszak biedne słonceRobi na niebie, co ta zima wreszcie się skończy,A lód cały trafi do morza. Prawie erotyk Tęsknię za Tobą choć jesteś obokWystarczy tylko sięgnąć na dotyk, aby błogoPrzyjmować dłoni Twojej ciepło. Tęsknię za Tobą, za Twym dotykiemZa smakiem ust, za oczu głębiąI za bliskością, która spełniaPragnienia całkiem erotyczne. I chociaż tęsknię, mam tę pewnośćŻe odwzajemniasz me pragnieniaI że wystarczy sięgnąć rękąAby doświadczyć znów spełnienia. Klucz gęsi Głosy gęsi słyszę nad głowąUwięzione w pułapce jesień przechadza się obok,Z drzew spływają jesienne łzy. W mokrej trawie wśród liści mrowiaPróżno szukam kasztanów razi jesienna trwogaGęsta wilgoć dosięga ramienia. Ulice szare... duszy mrokPrzepędzam tęczą szalika,Gdy nad kałużą robię skokMgła już przed słońcem umyka. Tyle kolorów, ile błysków, ile słońc w o zimie wkrótce się ziściA do lata droga tak długa... Śpieszmy się... Śpieszmy się...Ostatnie klejnoty jesieni,Za chwilę ich już nie oblicze odmieni,Rozbieli krajobraz wszędzie. Nagość drzew bezszumnych,Twardość ziemi zmrożonej o świcie,Srogość wiatru i smutek bezbrzeżny,Pustka tam, gdzie pulsowało życie. Śpieszmy się...Kształt żołędzi, zapach mchuMóc zachować najpełniej, najmocniejI podążać na ślepo, bez tchuZa kolorami jesiennych wspomnień. Nim biel świat nam przesłoniChmury ciężkie słońcu każą odejśćPodziwiajmy różnobarwność przestrzeniI natury odchodzącą młodość. Śpieszmy się...Jeszcze jeden liść, jeszcze podmuchChłodny oddech, co włosy unosiJeszcze kropla deszczu spada wolnoNa ostatnie w agonii stokrotki. Smutek jesieni Kto powiedział, że jesień jest smutna,Że jak łzy smutne liście roni,Że jak tiulem mgłami zasnuta,Że nie ma w niej nic prócz melancholii? Chociaż czasem nastrój smętnawy,Radość wątła jak skrzydło motyla,Uciec chce się do jesiennej ballady,Bo muzyka serc wrota rozchyla. Śpiewaj sam lub posłuchaj pieśni,Szeptu drew w otchłani kominka,Słuchaj wiatru, co nigdy nie śpi,Słuchaj czasu, co tykaniem pomyka. Kto powiedział, że jesień jest smutna?Kiedyś sama podobnie mówiłam,Ale z wiekiem doceniam jej piękno,Widzę czar, którego ... wcześniej nie było? Czekając na święta Myślały wróble, że świąt nie będzieBo szaro wokół, bo mglisto smętnie na śnieg czekają,Niedźwiedzie senne głośno ziewają. Jak wyczarować świąteczną magię,Jak celebrować noc pełną pragnień?Księżyc za chmurą, nie mruga gwiazda,Sanie po błocie? Co to za jazda? Spojrzał na Ziemię Anioł z wysoka,Posypał szczodrze puchem z obłokówI już się bielą w świątecznej krasieJodły i świerki w parkach i lasach. I już ruszają sanie z daramiI nawet cisza dźwięczy i wróble czekają w zachwycieNa znak, że oto rodzi się Dziecię. Gdy biało wszędzie i srogi mrózI blask choinki i Gwiazdka tuż...Anioły z góry do nas mrugająI w sercach radość zapalają. Jadą Mikołaje Jadą Mikołaje na saniach czerwonychFruwają na wietrze u czapek worek wypchany trzyma na kolanachA w tych workach prezentów ilość niesłychana: Plac zabaw dla dzieci z małego miasteczka,Miska mleka dla kotka, buda dla pieseczka,Ciepło przy rodzinie dla ludzi bez domu,Dobre uczynki dla tych, którym trzeba pomóc. Jadą Mikołaje, a za nimi zima,Pada śnieg na pola, mróz siarczysty sanie po śniegu renifery dzielne,Skry się sypią spod kopyt, mruga okiem księżyc. Czas rozsupłać worki wielkie z prezentamiBy pocieszyć zmartwionych dobrymi zranione serca lub ziścić pragnienia,Rozświetlić uśmiechem mrok osamotnienia. Stoją Elfy przy drodze, deszcz prezentów pada,Biegnie za saniami dzieciaków Elfów błyskają wokoło,Szkraby dary zbierają , śmieją się wesoło. Jadą Mikołaje, w workach ciągle pełno,Noc mikołajkowa jakże jest choć przez chwilę w moc darów uwierzysz,Może będzie Ci dane piękne święta przeżyć. Serca z papieru Akcja za akcją , do kosza kosz,Zbieranie darów, do grosza oku kamery, gdy błyska fleszTo jakże hojny każdy z nas jest. Tymczasem obok , pewnie pod czwartymCzeka staruszka, serce otwarte,Lecz oczy smutne, w dłoniach różaniec,Czeka na próżno czy masz coś dla niej. A gdy bezdomny w okno zapukaBy ogrzać serce i dłonie,Co zrobisz, by sumienie oszukać,Czy siądziesz z nim razem przy stole? Jesteśmy lepsi, hojni, serdeczniGdy święta, choinka za życzenia naszym najbliższym,Tęsknimy za podniosłym nastrojem. W ciemnej uliczce, z dala od kamerSpotkasz bliźnich z szarym obliczem,Którzy nie liczą na żaden z darów,Na miłość świata nie liczą. Więc zanim włączysz się w ruch pomocySpektakularnie, na apel mediów,Idź z miłosierdziem sam , osobiścieTam, gdzie smutne mogą być święta. Przyleciał anioł Przyleciał Anioł z dalekaPrzycupnął gdzieś za kominem,Brokat, co ze skrzydeł mu kapieRozświetlił ciemności na chwilę. Przyleciał Anioł do ludzi,Którzy w domach na Gwiazdkę czekają,By w ich sercach nadzieje obudzić,Rozgrzać dusze, które troski chowają. Przyleciał Anioł do dzieci,By sny miały piękne, spokojne,Gdy brokat na skrzydłach świeci,Koszmary Aniołów się boją. Przyleciał Anioł rakietąBo lot na chmurze nie w modzie,A brokat na skrzydłach przyświecaŚniegowym bałwanom w ogrodzie. Gdy przyjdzie czas i odleciW dal ciemną, machając skrzydłami,Szarością dnia znów dotkniętychZostawi na Ziemi nas samych. Bo gdy Anioły są bliskoNie czujesz zawiści ni trwogi,Serce masz wielkie i czyste,dusza twa w mroku nie błądzi. Pani w pewnym wieku Ta pani w pewnym wieku( nie pytaj ile ma lat)jest spełnioną kobietąi do niej należy świat. Ta pani w pięknym styluW kolejną rocznicę urodzinUśmiecha się do wszystkichWygląda coraz młodziej. Tej pani w dniu urodzinKupujmy kwiaty i winoI toast wznieśmy za zdrowieZa wszelką życia pomyślność. Z tą panią w pewnym wiekuPracować jest dla mnie zaszczytemDoświadczam jak piękne chwilePotrafi smakować z zachwytem. Tej pani w wieku pewnymNie pytaj ile ma lat-Zapytaj czy nadal jest wiernaMarzeniom swoim sprzed lat. Wiosna w Solankach Staw krzyczy żab rechotem,krzewy dźwięczą wróblim dzięcioła upartym stukotemdrzewostan pręży się mężnie. Stokrotki, mlecze i fiołkiz trawą się wzięły za ręceby zatańczyć jak park szeroki,by zaśpiewać słońcu piosenkę. Tu wiewiórka przemknie bezgłośnie,bażant obce pomyli ścieżki,skrzydła kaczek furkoczą radośnie,rozlegają się trele i pieśni. Hołd składając słońcu i Ziemiza dar życia od matki natury,wszystko wokół zielenią się mienirozkwitają doliny i góry. Człowiek także w tym nagłym rozkwiciejakby lżejszy i dusza mu śpiewa,każdy oddech pochwałą jest życia,każda myśl ulatuje do nieba. Kiedy chmur dotknąć chcesz ręką,złapać wiatr we włosów gęstwinę,kiedy ranek zaczynasz piosenką,młodość twoja prędko nie minie. Młody jesteś gdy ciągle słyszyszjak magicznie w topolach wiatr śpiewa,kiedy cieszy cię pierwszy przebiśnieg,gdy podziwiasz majestat drzewa.